Weronika Szycha

Wraca. Słyszę jego kroki. Przynosi mi jedzenie. – Masz, jedz. Przysuwa się z talerzem w moją stronę i próbuje mnie nakarmić. W momencie, gdy zaciskam usta i odwracam głowę, dostaję pięścią w twarz. – Co ty sobie myślisz, głupia suko! Zaraz nauczę cię posłuszeństwa. Rzuca mnie na stary materac, który służy mi za miejsce do spania. Podchodzi i wymierza kolejny siarczysty policzek. – Proszę,...